ରାଜନଙ୍କୁ ଛଳ ଭକ୍ତି

ଶ୍ରୀ ଚରଣ ଭାବନ ହେ

ଢ଼େଙ୍କାନାଳେଶଙ୍କ ଛାମୁରେ ବରଜ-

ନାଥ ବଡ଼ଜେନା କହେ

। ୧ ।

ହେ ମହାରାଜ ମଣ୍ତଳ ଆଖଣ୍ତଳ

ବୀର ନିକର ମଣ୍ତନ

ରାଜ ଶ୍ରୀରାଜ ମହୀନ୍ଦ୍ର ବାହାଦୂର

ସକଳ ଦୁଃଖ ଖଣ୍ତନ

। ୨ ।

ଗୋସାଇଁଙ୍କ ଖାନ- ଜାଦ ଅଟଇ ମୁଁ

ସାତପୁରୁଷ ସେବକ

ଏହି ମହାଶ୍ରମ ଆଶ୍ରେ ଭୁଞ୍ଜୁଥାଉଁ

ସୁଖ କେତେବେଳେ ଦୁଃଖ

। ୩ ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋତେ ଗୋସାଇଁ ଦେଇଛ

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନୃପତି ସୁଖ

ନ ଜାଣିବା ଲୋକେ ବୋଲନ୍ତି ପାଇଲେ

ବଡ଼ଜେନା ଏ କି ଦୁଃଖ

। ୪ ।

ବଡ଼ ପ୍ରଭୁମାନେ ଆପଣା ପଦହିଁ

ଦିଅନ୍ତି ଭୃତ୍ୟଜନରେ

ବିଷ୍ଣୁ ଚତୁର୍ଭୁଜ କରି ଶଙ୍ଖ ଚତ୍ର

ତେଜି ଦେଲେ ଦାସଠାରେ

। ୫ ।

ଯଉଁ ରୂପେ ମୁହିଁ ନୃପତି ସମ୍ପତ୍ତି

ପାଇଛି ଶୁଣ ମଣିମା

ଖଡ଼ି ଧଇଲେ ତ କେତେ ଟଙ୍କା ଧାନ

ସୁବର୍ଣ୍ଣ କରୁଛି ଜମା

। ୬ ।

ଗୋସାଇଁ ଛ ହାତୀ ବାସରେ ରଖିଛ

ଦେଇ ତହିଁ କେତେ ଗଣ୍ଠି

ମୋର ଛ ହାତୀ ବାସରେ ରଖିଅଛି

ଦେଇ ତହିଁ କେତେ ଗଣ୍ଠି

। ୭ ।

ପ୍ରଭୁ ସଇନ୍ଧବ ଖୋଜୁଛ ଛାମୁଙ୍କୁ

ମିଳୁନାହିଁ ଆଚ୍ଛାରୂପେ

ମୁହିଁ ନିତିହିଁ ସ- ଇନ୍ଧବ ଖୋଜଇଁ

ନ ମିଳଇ ଅନୁରୂପେ

। ୮ ।

ଗୋସାଇଁ ଯେ ପ୍ରତି- ଦିନ ବିଜେ କରୁ

ଅଛ ଦିବ୍ୟ ସୁଖାସନେ

ମୁହିଁ ନିତି ସଖା- ମନେ ବସୁଅଛି

ନୁହଇ ବା ଦିନେ ଦିନେ

। ୯ ।

ବିଜେ ହେଲାବେଳେ ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ତ୍ରାସ

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗଭାରେ ଶୋହେ

ଘରେ ବସିଥିଲେ ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ତ୍ରାସ

ମୋ ଶିରରେ ଶୋଭା ପାଏ

। ୧୦ ।

ଗୋସାଇଁଙ୍କର ନାଁ ଚାରି ଏ ମଣ୍ତଳ

ଯାକେ ଖ୍ୟାତ କରୁଛନ୍ତି

ମୁହିଁ ନା’ ଚାର ମଣ୍ତଳ ଯାକରେ

ମୋତେ ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି

। ୧୧ ।

ପ୍ରଭୁ ଯେ ମୁକୁତା ସରି ମଣ୍ତନରେ

ବିଭୂତି ଭୂଷଣମୟେ

ମୁଁ କୁ ତା ସରି ମଣ୍ତନ ହୋଇଅଛି

ବିଭୂତି ଭୂଷଣ କାୟେ

। ୧୨ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବା ନିଯୋଗ ଚଳୁଅଛି

ପରା କେତେ ପରିବାରେ

ମୋହର ସେବା ନିଯୋଗ ଚଳୁଅଛି

ସେହି ରୂପେ ପରିବା ରେ

। ୧୩ ।

ସଗୁଣ ବଂଶ ମାର୍ଗଣ ପ୍ରଭାବରେ

ଗୋସାଇଁଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତି ଖ୍ୟାତ

ସଗୁଣ ବଂଶ ମାର୍ଗଣ ପ୍ରଭାବରେ

ମୋତେ ଜାଣନ୍ତି ଜଗତ

। ୧୪ ।

ଗୋସାଇଁ ତଣ୍ତି ବାନ୍ଧି ଦେଇ ଆପଣା

ମୁଲକ ସମ୍ଭାଳି ଅଛ

ମୁଁ ତଣ୍ତି ବାନ୍ଧ ଦେଇ ଘର ରଖିଛି

ବୁଝା ଯାଉ ନୋହେ ମିଛ

। ୧୫ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କର ହାତ ମାତ୍ର ନାଗି ନାହିଁ

ଆରକୁଟ କଟକରେ

ମୋହରି ମାତ୍ରକ ହାତ ଲାଗି ନାହିଁ

ଆରକୁଟ କଟକରେ

। ୧୬ ।

ଗୋସାଇଁଙ୍କ ଥିବ ବା ଦଶ ପାଞ୍ଚ

ମୋହର ଚାଙ୍ଗଡ଼ା ଘରେ

ବିଚାରୁଛି ମୁହିଁ ଅଛି ଦଶ ପାଞ୍ଚ

ମୋହର ଚାଙ୍ଗଡ଼ା ଘରେ

। ୧୭ ।

ବହୁତ କପର୍ଦ୍ଦୀ ଦେଖୁଛ ଗୋସାଇଁ

ନିତିହିଁ ନବର ଦେଶେ

ମୁହିଁ କପର୍ଦ୍ଦୀ ବହୁତ ଦରଶନ

କରୁଛି ମନ୍ଦିର ପାଶେ

। ୧୮ ।

ଗୋସାଇଁ ଶଏ କୋଶ ପୃଥ୍ୱୀ ପ୍ରଭୁତ୍ୱ

କରୁଛ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ହୋଇ

ପଡ଼ିଆ ଗ୍ରାସ ବୃତ୍ତି ଯାକ ପାଇଛି

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହଜୁରୁଁ ମୁହିଁ

। ୧୯ ।

ଗୋସାଇଁ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲୋକ ପାଇଛ

ସେବାଦି ଦେଇଣ ସିନା

ମୃଗ ବ୍ୟାଘ୍ର ସଅମ୍ବର କେତେ ଜୀବ

ଖାଉଛନ୍ତି ମୋ ମହିନ

। ୨୦ ।

ଏହିରୂପେ ରାଜ ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇ ମୁଁ

ହୋଇଅଛି ପୂର୍ଣ୍ଣକାମ

କେବଳ ବୁଝିଲେ ଏହି ଦୋଷରୁ ମୁଁ

ହେଲି ନିମକହାରାମ

। ୨୧ ।

ଗୋସାଇଁ ଈଶ୍ୱର ଭୃତ୍ୟ ବୋଲି ସିନା

ଦେଲ ନିଜ ଅଧିକାର

ଏହି ରାଜ୍ୟେ ଥିଲେ କେ ପୁଣି ଦେଖିବ

ଏତେ ବଡ଼ ଭାଗ୍ୟ ମୋର

। ୨୨ ।

ଘାଟ ଚିଠି ଖଣ୍ତେ ମିଳିଲେ ସଙ୍ଗେ ମୋ

ଘେନି ସର୍ବ ଦଉଲତେ

ରାଜ୍ୟେ ରାଜ୍ୟେ ଫେରି ଗଲେ ସିନା ଏଡ଼େ

ସମ୍ପଦ ହୁଅନ୍ତା ସ୍ୱାର୍ଥ

। ୨୩ ।

ଏ ରୂପେ ମୋହର ରାଜସୁଖ ସବୁ

ହଜୁରେ କଲି ଜଣାଣ

ନିଦ୍ରା ଭାଜି ଏ ସ୍ୱପନ ଗଲା ଏବେ

ଯଥାର୍ଥ ଗୋସାଇଁ ଶୁଣ

। ୨୪ ।

ସାତ ବରଷ ହୋଇଲା ସାତପଣ

ଶ୍ରୀଛାମୁରୁ ନ ପାଇଲି

ନିମକ ହାରାମ ହୋଇ କଉଁ କାମ

କୋଠର ବା ହାନି କଲି

। ୨୫ ।

ଜାଣିତ ନାହିଁ ମୁଁ ଦିବ୍ୟ ଅବଧାନେ

କଉଁ କଥା ଅବା ଥିବ,

ଏଥି କି ହେତୁ ମୁଁ ଠଅରାଇ ଅଛି

ଜଣାଉଛି ଶୁଣ ଦେବ

। ୨୬ ।

ବିଚାରି ଉପାସେ ଆନ୍ତ୍ରାନ୍ତେ ନିରାଶେ

ନବର ଠାକୁ ଆସଇଁ

ଜଣାଇବି କିଛି ହଜୁରେ ମଣୋହୀ

ସମୟ ଜଗି ବସଇ

। ୨୭ ।

ଦୂରୁଁ ଦରଶନ କରି କୁରୁନିସ

କରି ଶ୍ରୀଛାମୁଙ୍କୁ ଚାହିଁ

ଶ୍ରୀପାଲିଙ୍କୀ କରେ ଜଣାଇବି ମନେ

ବିଚାର ଆସନ୍ତେ ଧାଇଁ

। ୨୮ ।

ତେଡ଼େ ପ୍ରସନ୍ନ ବଦନ ଯେ ଶରଦ

ପୂର୍ଣ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ନିନ୍ଦୁ ଥାଏ

ମୋ ଭେଟ କଟାକ୍ଷ ପଡ଼ିଲା ମାନ୍ତ୍ରେ ସେ

ଅରୁଣ ଛବିକି ପାଏ

। ୨୯ ।

ଉଠାଣି ମାଛ ମୁହେଁ ବାଡ଼ି ପରାଏ

ଘୁଞ୍ଚି ରହଇ ଭୟରେ

କି ଦୁଃଖ ଜ୍ଞାତା କରିବି ମନ ଦୁଃଖେ

ଜ୍ଞାନ ନରହେ ଦେହରେ

। ୩୦ ।

ଛାମୁଏ ନିରାଶ ହେବାରୁ ଲେଶରେ

ପରଦେଶ ଠାଏ ଯାଇଁ

ଗୁଣ ଥିବା ଘେନି ଶଏ କି ପଞ୍ଚାଶ

ସେଠାରୁ ଅର୍ଜି ଆଣଇଁ

। ୩୧ ।

ତତଲା ଖପରାରେ ନୀର ଟୋପାଏ

ପଡ଼ିଲା ପ୍ରାଏ ସେ ଯାଏ

ପୁଣି ବିଚାରି ମାସ ତା ଖାଇ ଆଉ

ଗମନ କରଇଁ ଠାଏ

। ୩୨ ।

ପନ୍ଦର ପରାଣି କବିଲା ଏଥିରେ

ପୋଷା କେଉଁ ରୂପେ ଯିବେ

କେବଳ ବେଳେ ବେଳେ ଖାଇ ସମସ୍ତେ

ନ ମରି ରହିଛୁଁ ଜୀବେ

। ୩୩ ।

ଗୋସାଇଁଙ୍କ ଲୋକ ହୋଇ ମୁଁ ଚାକେରି

କରି ଏ ରୂପେ ବଞ୍ଚୁଛି

ମହାରାଜା ପ୍ରଭୁ ପଣକୁ ଏକଥା

ମାତ୍ର ତ ଶୋଭା ପାଉଛି

। ୩୪ ।

ଷାଠିଏ ବରଷ କାଳରେ ମୋହୋର

ଉଠିବାକୁ ନାହିଁ ବଳ

ପିଠି ଅଣ୍ଟା ବେକ ଲାଗି ଗଲାଣି ମୋ

ପୋଥି ଲେଖାରୁ କେବଳ

। ୩୫ ।

ନୂଆ ଗାଆଁ ମୋତେ ଦିଆ ହୋଇଛି ଯେ

ଯୁଗ ଯୁଗାନ୍ତ ପଡ଼ିଆ

ବାଘ ପୁଅ ତହିଁ ସାକ୍ଷାତ ଜନ୍ମାଏ

ପ୍ରଭୁ ଜାଣୁଅଛ ଏହା

। ୩୬ ।

ପରୀକ୍ଷା ପାତ୍ର ସୁବୁଧିଙ୍କ ବଳଦ

ସବୁ ବାଘ ମୁଖେ ଗଲେ

ଧାନ ବିହନ ବୁଡ଼ାଇ ସେ ଗାଆଁରେ

ବିରକ୍ତେ ଭାଙ୍ଗି ଅଇଲେ

। ୩୭ ।

ସେ ଗାଆଁ ମୋତେ ପାଞ୍ଚି ଦେଲେ ବକସୀ

ହଳ ଧାନ ଦେବା ବୋଲି

ସେରେ କି କାନ୍ଧେ ଦେଲେ ନାହିଁ କେବଳ

ମାଗି ମାଗି ଚିଟା ହେଲି

। ୩୮ ।

ପ୍ରଥମ ବରଷ ବାର ପଉଟି ସେ

ଗାଆଁରେ ଥିଲି ବୁଡ଼ାଇ

ପୁଣି ତା ଦୁଇ ବଷ ଯାଏ ଛାଡ଼ି

ଅଇଲି ବିମୁଖ ହୋଇ

। ୩୯ ।

ଏ ଅଙ୍କେ ସମସ୍ତେ ବୋଲିବାରୁ ତହିଁ

ବିଆଳି ଖଣ୍ତିଏ କଲି

ଭୋଜ ବିହନ ଋଣ ପଛବୁଣା ସେ

ନଈରେ ତା ହରାଇଲି

। ୪୦ ।

ଚାରି ଭରଣ ଋଣ କାହୁଁ ସୁଝି ମୁଁ

ପାରି ହେବି ମହାବାହୁ

ଚିଟି ଖଣ୍ତ ଘେନି ଛାମୁରେ ଦେଉଛି

ସରକାରେ ଗାଆଁ ରହୁ

। ୪୧ ।

କାହାଣେ କଉଡ଼ି ସରିକି ତହୁଁ ମୁଁ

ପାଇଥିବି ଯେବେ ପ୍ରଭୁ

ଏ କଥା ବୁଝା ଯାଉ ମିଛ ହୋଇଲେ

ମିଛ ମୁଁ କହଇ ସବୁ

। ୪୨ ।

ସେ ଗାଆଁ ଚଷା ହଳିଆ ମୂଲିଆ ଯେ

ଆନ ଗାଆଁରେ ରହିଲେ

ଆଡ଼ା ମାନକେ ରହି ଆଣି ଗଲେ ମୁଁ

ମୁଷୁଳି ଧରି ଧାଇଁଲେ

। ୪୩ ।

ମୋହର କଉଁ ବଳ ଅଛି କାହାକୁ

ଆଣି ରଖିବି ଗାଆଁ ରେ

ଟଙ୍କା କଉଡ଼ି ମୋ ହାତେ ଥିଲେ ସିନା

ଆସନ୍ତେ ମୋହ ନାଆଁରେ

। ୪୪ ।

ଦି ଘର ରୟତ ଅଛନ୍ତି ସେ କର

ତିନି ବରଷେ ନ ଦେଲେ

ମାଗି ମାଗି ଫୁଟି ନିୟମହିଁ ଦେଲି

ତେବେ ତାହା ନ ମାନିଲେ

। ୪୫ ।

ମାଲ ମାଇପ ପୁରାଣପଣ୍ତା ବର

ପରା ଗାଉଁନ୍ତିଆ ମୁହିଁ

ଗିରିଗିରିଆ ସେ ଗାଆଁ ଡ଼ିହେ ଛନ୍ତି

ତାଙ୍କୁ ଚାହିଁ ନ ପାରଇ

। ୪୬ ।

ଗାଆଁ ଟିଏ ବଡ଼ କେନାକୁ ହୁକୁମ

କଲାହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚିତ୍ତ

ଜଣାଯିବା ପାଇଁ ଏରୂପେ ବିସ୍ତାରି

ଗୀତେ ଲେଖିଲି ଚରିତ

। ୪୭ ।

ରଖିଲେ ଅନ୍ମ ବସ୍ତ୍ର ଦେଇ ଗୋସାଇଁ

ରଖ ଏ ବୃଦ୍ଧ ସମୟେ

ନୋହିଲେ ସନ୍ତୋଷେ ବିଦା ଚିଟି ହୋଉ

ଜୀବଥାଉଁ ଯିବି ଠାଏ

। ୪ ୮।

ଆପଣାର ଗୁଣ ଅଛି କିବା ନାହିଁ

ଜୀଇ ପାରିଲେ ଜୀଇବି

ନୋହିଲେ ମହାରା ଜାଙ୍କ ଲୋକ ବୋଲି

ଯହିଁ ତହିଁ ତ ରହିବି

। ୪୯ ।

ଏ ରୂପେ ଦୁଃଖ ଜଣାଣରେ ହେ ଜନେ

ନୃପତି ସନ୍ତୋଷ ହୋଇ

ନଗଦ ବର୍ତ୍ତନ ବକସୀଙ୍କୁ ଆଜ୍ଞା

ହେବାରୁ ସେ ପୁଣି ଦେଇ

। ୫୦ ।

ହଳ ବଳଦ ବିହନ ଭୋଜ ଧାନ

ପୁଣିହିଁ ରାଜନ ଦେଇ

ଗାଁ ରଇତ ହଳିଆଙ୍କୁ ଅଣାଇ

ଦେଲେ ହୁକୁମ ପଠାଇ

। ୫୧ ।

ଯାହାଠାରେ ଯେତେ ବେଳେ କୃପା ହୋଏ

ସେ ଜନ ହୋଏ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ

ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଦଇବ ପୁରୁଷ

ଅଟନ୍ତି ଯେ ନରନାଥ

। ୫୨ ।